Kredyt na lokal użytkowy. Kupno lokalu na działalność gospodarczą w dobrej lokalizacji to poważna inwestycja, która wymaga posiadania co najmniej dobrej historii kredytowej. Firmy, które nie dysponują kapitałem pozwalającym na zakup lokalu na działalność gospodarczą za gotówkę, mogą skorzystać ze wsparcia banku.
Wielu przedsiębiorców decyduje się na zakup mieszkania lub domu na firmę. Takie rozwiązanie ma wiele korzyści finansowych, a ponadto jest to jeden z najlepszych sposobów na ulokowanie gotówki. Jednak przed podjęciem decyzji o zakupie nieruchomości, warto poznać wszystkie wady i zalety tego warto sprawdzić przed zakupem mieszkania na firmę?Zanim zdecydujesz się podpisać umowę z osobą sprzedającą mieszkanie, sprawdź księgi wieczyste, w których zawarta jest informacja o stanie prawnym nieruchomości. Dodatkowo przeanalizuj wszelkie dokumenty z ewidencji gruntów i budynków. Pamiętaj, że kupno mieszkania na firmę to spora inwestycja, dlatego ważne jest skontrolowanie wszelkich aspektów prawnych. Ponadto, jeśli chcesz wynajmować nieruchomość, powinieneś zorientować się, jak wyglądają kwestie czym należy pamiętać, kupując mieszkanie na firmę od dewelopera?Zdecydowałeś się kupić mieszkanie na firmę od dewelopera? Zanim podpiszesz umowę, zweryfikuj stan prawny nieruchomości i przejrzyj najważniejsze dokumenty. Ponadto zastanów się, czy dany lokal będzie wystawiony na wynajem, czy też użytkowany przez Ciebie. Pamiętaj, że mieszkania z rynku pierwotnego często znajdują się na obrzeżach miasta, dlatego są mało atrakcyjne dla wielu osób poszukujących nieruchomości do wynajęcia. Największą popularnością cieszą się mieszkania zlokalizowane w centrach miast, położone w pobliżu sklepów, uczelni i miejsc tętniących życiem. Ponadto należy pamiętać, że najatrakcyjniejsze mieszkania od deweloperów są sprzedawane jeszcze przed rozpoczęciem budowy. Z tego względu na odbiór nieruchomości trzeba czekać nawet kilka lat. Jeśli zależy Ci na czasie, rozważ zakup mieszkania na firmę z rynku mieszkania na firmę pod wynajemWielu przedsiębiorców zastanawia się, czy istnieje możliwość zakupu mieszkania na firmę pod wynajem. Oczywiście jest taka opcja i niesie ona za sobą wiele korzyści. Decydując się na to rozwiązanie, należy pamiętać, że zysk osiągnięty z najmu jest zaliczany jako przychód z działalności. Z tego względu do rozliczenia potrzebne są faktury. Aby cieszyć się, jak największymi korzyściami, najlepiej wynajmować nieruchomość innemu przedsiębiorcy. W takim przypadku można odliczać w rozliczeniu wysokość podatku VAT i zastosować stawkę 23%.Zakup mieszkania na firmę – zaletyWedług specjalistów kupno mieszkania na firmę ma wiele zalet i gwarantuje spore korzyści finansowe. Przede wszystkim kupując nieruchomość na firmę, można wliczyć jej wartość w koszty działalności. Dzięki temu zabiegowi istnieje szansa na skuteczne obniżenie wartości podatku dochodowego. Ponadto kupując mieszkanie na firmę, można bez przeszkód rozliczyć wszelkie wydatki związane z remontem i wykończeniem jako koszty podatkowe. Dodatkowo podatki gruntowe i podatki od nieruchomości można traktować jako koszty nieruchomości na firmę a VATKupując nieruchomość na firmę, należy dowiedzieć się, czy sprzedawca będzie występował jako VAT-owiec. Jeśli okaże się, że tak, to w kosztach mieszkania znajduje się VAT wynoszący 8% lub 23% w zależności od wielkości nieruchomości. Należy pamiętać, że zakup domu lub mieszkania na firmę, pozwala na odliczenie VATu w późniejszym mieszkania na firmę czy prywatnie?Większość osób rozważa zakup nieruchomości na firmę ze względu na możliwość odliczenia VAT. Jednak mało kto wie, że kupując mieszkanie prywatnie, również można otrzymać zwrot tego podatku. Ponadto osoby, które chcą wynajmować kupiony lokal, powinny pamiętać, że opodatkowanie przychodów z działalności gospodarczej jest mniej korzystne niż opodatkowanie przychodów z najmu. Dlatego zakup mieszkania na firmę nie zawsze jest opłacalny. Należy dodatkowo zaznaczyć, że sprzedając nieruchomość firmową wcześniej niż po upływie pięciu lat, przychód można przeznaczyć wyłącznie na własne cele mieszkaniowe. Nie istnieje opcja przeznaczenia go na zakup kolejnego lokalu. Zatem przed dokonaniem transakcji zastanów się dobrze nad swoimi planami i wybierz opcję dopasowaną do swoich możliwości i potrzeb.
Sprzedaż działki przed upływem 5 lat od nabycia a konieczność zapłaty podatku. Autor: Marek Kowalski. Zamierzam sprzedać działkę przed upływem 5 lat od nabycia. Wiem, że można uniknąć płacenia podatku, przeznaczając pieniądze na własne cele mieszkaniowe, ale dla mnie to nie jest rozwiązanie. Czy sprzedaż ratalna uchroniłaby
Posiadam nieruchomość o powierzchni 0,6411 ha, w tym 0,4776 ha stanowi grunt rolny, reszta to nieużytki i las (0,1105 ha). Ze względu na odległość od mojego miejsca zamieszkania, chciałbym tę nieruchomość sprzedać. Jakie mam w tym względzie możliwości w świetle obowiązujących przepisów? Proszę nie brać pod uwagę jako potencjalnych nabywców rolników z tej samej gminy. Sprzedaż gruntów rolnych W pierwszej kolejności należy wskazać, że prawo własności, jako najszersze władztwo nad rzeczą, może być jednak ograniczone przepisami ustawowymi. Artykuł 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. 2017 r., poz. 459; zwanej dalej „ stanowi: „Art. 140. W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.” Jedną z ustaw, która w sposób istotny ogranicza prawo własności nieruchomości, a w szczególności prawo do rozporządzana nią, jest ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego ( Dz. U. 2017 r., poz. 2196 ze zm.; zwana dalej „ Z Pana relacji nie wynika jasno, czy jest to jedna działka (0,6411 ha), czy są to dwie odrębne działki (0,4776 ha + 0,1105 ha). Jeśli jest to jedna działka, to może podlegać ona zarówno ograniczeniom wynikającym z ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, jak i ograniczeniom z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach ( Dz. U. 2017 poz. 788; zwanej dalej „ Jeśli są to dwie działki, to mogą podlegać ograniczeniom z jednej albo drugiej ustawy. Odnośnie gruntów rolnych, art. 1a stanowi: „Ustawę o kształtowaniu ustroju rolnego stosuje się do nieruchomości rolnych, z wyjątkiem: 1) nieruchomości rolnych: a) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, o którym mowa w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 1491 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624 i 1566), b) o powierzchni mniejszej niż 0,3 ha, c) będących drogami wewnętrznymi; 2) nabycia udziałów lub ich części we współwłasności nieruchomości, o których mowa w pkt 1 lit. b i c.” W związku z powyższym oraz faktem, że grunty rolne przekraczają 0,3 ha, ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego będzie miała zastosowanie (art. 2a pkt 1 lit. b a contrario). Zobacz również: Dzierżawa lasu Kto może być nabywcą nieruchomości rolnej? Nieruchomość taką można oczywiście sprzedać, ale nabywca musi spełniać wskazane w ustawie wymagania. I tak, art. 2a stanowi: „Art. 2a. 1. Nabywcą nieruchomości rolnej może być wyłącznie rolnik indywidualny, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli nabywana nieruchomość rolna albo jej część ma wejść w skład wspólności majątkowej małżeńskiej wystarczające jest, gdy rolnikiem indywidualnym jest jeden z małżonków. 2. Powierzchnia nabywanej nieruchomości rolnej wraz z powierzchnią nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rodzinnego nabywcy nie może przekraczać powierzchni 300 ha użytków rolnych ustalonej zgodnie z art. 5 ust. 2 i 3. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą nabycia nieruchomości rolnej: 1) przez: a) osobę bliską zbywcy, b) jednostkę samorządu terytorialnego, c) Skarb Państwa lub działający na jego rzecz Krajowy Ośrodek, ca) spółkę prawa handlowego, której wyłącznym udziałowcem albo akcjonariuszem jest Skarb Państwa, będącą operatorem systemu przesyłowego albo posiadającą koncesję na przesyłanie paliw ciekłych, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220, 791, 1089, 1387 i 1566), d) osoby prawne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, e) parki narodowe, w przypadku zakupu nieruchomości rolnych na cele związane z ochroną przyrody; 2) w wyniku dziedziczenia oraz zapisu windykacyjnego; 3) na podstawie art. 151 lub art. 231 Kodeksu cywilnego; 4) w toku postępowania restrukturyzacyjnego w ramach postępowania sanacyjnego. 4. Nabycie nieruchomości rolnej przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i ust. 3 pkt 1 oraz w innych przypadkach niż wymienione w ust. 3 pkt 2-4, może nastąpić za zgodą Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka, wyrażoną w drodze decyzji administracyjnej, wydanej na wniosek: 1) zbywcy, jeżeli: a) wykaże on, że nie było możliwości nabycia nieruchomości rolnej przez podmioty, o których mowa w ust. 1 i 3, b) nabywca daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) w wyniku nabycia nie dojdzie do nadmiernej koncentracji gruntów rolnych; 2) osoby fizycznej zamierzającej utworzyć gospodarstwo rodzinne, która: a) posiada kwalifikacje rolnicze albo której, pod warunkiem uzupełnienia kwalifikacji zawodowych, przyznano pomoc, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1856) albo w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2017 r. poz. 562, 624, 892, 935 i 1475), a termin na uzupełnienie tych kwalifikacji jeszcze nie upłynął, b) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) zobowiąże się do zamieszkiwania w okresie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości na terenie gminy, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych, która wejdzie w skład tworzonego gospodarstwa rodzinnego. 5. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach, o których mowa w ust. 4, jest minister właściwy do spraw rozwoju wsi. 6. W przypadku niewyrażenia zgody, o której mowa w ust. 4, Krajowy Ośrodek, na pisemne żądanie zbywcy złożone w terminie miesiąca od dnia, w którym decyzja o niewyrażeniu zgody stała się ostateczna, jest obowiązana do złożenia oświadczenia o nabyciu nieruchomości rolnej za zapłatą równowartości pieniężnej odpowiadającej jej wartości rynkowej określonej przez Krajowy Ośrodek przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. 7. Krajowy Ośrodek w terminie miesiąca od otrzymania żądania zbywcy nieruchomości rolnej powiadamia go o wysokości równowartości pieniężnej, o której mowa w ust. 6. 8. Zbywca nieruchomości rolnej w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, może: 1) wystąpić do sądu o ustalenie równowartości pieniężnej wartości rynkowej nieruchomości rolnej nabywanej przez Krajowy Ośrodek albo 2) złożyć pisemne oświadczenie o cofnięciu żądania nabycia tej nieruchomości przez Krajowy Ośrodek. 9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, sąd określa równowartość pieniężną wartości rynkowej nieruchomości rolnej przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. 10. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, Krajowemu Ośrodkowi przysługuje roszczenie o zwrot poniesionych przez nią kosztów ustalenia równowartości pieniężnej wartości rynkowej nieruchomości rolnej.” Zasadniczo nabywcą nieruchomości może być tylko rolnik indywidualny, przez którego rozumie się osobę fizyczną będącą właścicielem, użytkownikiem wieczystym, samoistnym posiadaczem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych, których łączna powierzchnia użytków rolnych nie przekracza 300 ha, posiadającą kwalifikacje rolnicze oraz co najmniej od 5 lat zamieszkałą w gminie, na obszarze której jest położona jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i prowadzącą przez ten okres osobiście to gospodarstwo (art. 6 ust. 1 Z Pana jednak relacji wynika, że nie wchodzi to w grę. Nabycie nieruchomości rolnej przez osobę bliską zbywcy Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 2a ust. 3 i 4 Mianowicie, nie trzeba być rolnikiem indywidualnym, jeżeli nabycie miałoby miejsce przez osobę bliską zbywcy, w wyniku dziedziczenia oraz zapisu windykacyjnego albo na podstawie art. 151 (przekroczenie granic przy wznoszeniu budynku) lub art. 231 Kodeksu cywilnego (budynek wzniesiony na cudzym gruncie) (art. 2a ust. 3 Drugim wyjątkiem jest art. 2a ust. 4 Wówczas albo zbywca, albo nabywca może zwrócić się o wydanie przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa zgody, w formie decyzji administracyjnej, na nabycie nieruchomości rolnej na rzecz osób niespełniających ogólnych warunków. Gdyby z wnioskiem o wyrażenie zgody zwrócił się zbywca, to musiałby on wykazać, że: a) nie było możliwości nabycia nieruchomości rolnej przez podmioty, o których mowa w art. 2a ust. 1 i 3 b) nabywca daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) w wyniku nabycia nie dojdzie do nadmiernej koncentracji gruntów rolnych; Natomiast, gdyby z wnioskiem chciał się zwrócić nabywca, to musiałby wykazać, że zamierza utworzyć gospodarstwo rodzinne oraz: a) posiada kwalifikacje rolnicze albo której, pod warunkiem uzupełnienia kwalifikacji zawodowych, przyznano pomoc, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1856) albo w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2017 r., poz. 562, 624, 892, 935 i 1475), a termin na uzupełnienie tych kwalifikacji jeszcze nie upłynął, b) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) zobowiąże się do zamieszkiwania w okresie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości na terenie gminy, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych, która wejdzie w skład tworzonego gospodarstwa rodzinnego. Odnośnie zaś gruntu leśnego wskazał Pan, że ma on powierzchnię 0,1105 ha. W takiej sytuacji znajdzie najprawdopodobniej do niego zastosowanie ustawa o lasach. „Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do lasów, bez względu na formę ich własności. Art. 3. Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt: 1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony: a) przeznaczony do produkcji leśnej lub b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo c) wpisany do rejestru zabytków; 2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.” Sprzedaż gruntu leśnego W razie sprzedaży gruntu leśnego (lasu) prawo pierwokupu będzie przysługiwało Skarbowi Państwa (art. 37a Jeżeli Skarb Państwa z takiego prawa nie skorzysta, las można sprzedaż innej osobie. „Art. 37a. 1. W przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, niestanowiącego własności Skarbu Państwa gruntu: 1) oznaczonego jako las w ewidencji gruntów i budynków lub 2) przeznaczonego do zalesienia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, lub 3) o którym mowa w art. 3, objętego uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 – Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Lasy Państwowe, przysługuje z mocy prawa prawo pierwokupu tego gruntu. 2. Jeżeli nabycie gruntu, o którym mowa w ust. 1, następuje w wyniku: 1) zawarcia umowy innej niż umowa sprzedaży lub 2) jednostronnej czynności prawnej – Lasy Państwowe reprezentujące Skarb Państwa mogą złożyć oświadczenie o nabyciu tego gruntu za zapłatą równowartości pieniężnej. 3. Jeżeli równowartość pieniężna, o której mowa w ust. 2, nie wynika z treści czynności prawnej, Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego ustalają ją w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli podmiot, który dokonuje zbycia gruntów w przypadkach, o których mowa w ust. 2, nie zgadza się na równowartość pieniężną ustaloną przez Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia oświadczenia, o którym mowa w art. 37d, wystąpić do sądu o jej ustalenie. Sąd ustala równowartość pieniężną w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się: 1) jeżeli nabywcami są: a) małżonek zbywcy, b) krewni lub powinowaci zbywcy w linii prostej bez ograniczenia stopnia, c) krewni lub powinowaci zbywcy w linii bocznej do trzeciego stopnia, d) osoba związana ze zbywcą z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, e) jednostka samorządu terytorialnego; 2) w przypadku dziedziczenia; 3) w przypadku zbycia gospodarstwa rolnego, o którym mowa w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 2052 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 624). 5. W przypadku gdy prawo pierwokupu gruntu, o którym mowa w ust. 1, z mocy prawa przysługuje kilku podmiotom, pierwszeństwo w wykonaniu prawa pierwokupu przysługuje Lasom Państwowym. 6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 5i ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.” „Art. 37c. Prawo pierwokupu oraz uprawnienie, o którym mowa w art. 37a ust. 2, może być wykonane w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez nadleśniczego odpowiednio zawiadomienia o treści umowy lub zawiadomienia o treści jednostronnej czynności prawnej.” Podsumowując, nieruchomość taka może być sprzedana, ale trzeba spełnić warunki wskazane w powyższych ustawach. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Zobacz też: Zakup działki na firmę czy prywatnie. Masz problem prawny? Kliknij tutaj i zapytaj prawnika › Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych nieruchomości w spółce. Potwierdzenie powyższego znajdziemy w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Grunty rolne są co do zasady opodatkowane podatkiem rolnym. Pojawia się jednak wątpliwość, czy taki sam podatek występuje, gdy prowadzona jest działalność gospodarcza na gruncie rolnym. W poniższym artykule zastanowimy się, czy taka działalność wiąże się z koniecznością opłacania podatku rolnego, czy też podatku od przedmiotowy podatku rolnegoNa wstępie wskażmy, że reguła ogólna wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Reguła ta wynika wprost z treści art. 1 ustawy o podatku rolnym. Kluczowe w tej sprawie jest także odniesienie się do art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdzie wprost wskazano, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Jak natomiast stanowi art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:grunty,budynki lub ich części,budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności zgodnie z definicją zawartą w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to takie, które posiada przedsiębiorca lub inny podmiot prowadzący działalność gruntu w odpowiedniej ewidencji ma pierwotne znaczenie w kontekście prawidłowego wymiaru podatku. Wynika to z treści art. 21 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, zgodnie z którym podstawę wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i wymiaru zarówno podatku od nieruchomości, jak i rolnego są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, którymi organ podatkowy jest związany. Równocześnie nie możemy jednak zapominać, że grunty sklasyfikowane jako użytki rolne podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości tylko wówczas, gdy organ podatkowy wykaże w sposób niebudzący wątpliwości, że zostały one zajęte na prowadzenie działalności kryterium w przedstawionym problemie jest to, czy grunt rolny został wykorzystany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Kluczowe znaczenie ma zatem aspekt faktycznego wykorzystywania, a nie sposób ujęcia czy też klasyfikacji gruntu w danej ustalenia, jakim podatkiem należy opodatkować grunt rolny, istotne znaczenie ma sposób jego wykorzystywania. Jeżeli grunt rolny jest wykorzystywany na cele inne niż rolnicze, to pomimo klasyfikacji jako grunt rolny należy opłacać podatek od gospodarcza na gruncie rolnym i zmiana jego przeznaczeniaW kontekście przedstawionych informacji bardzo duże znaczenie ma ustalenie, kiedy mamy do czynienia z zajęciem gruntu na prowadzenie działalności orzecznictwie przyjmuje się, że pojęcie to należy rozumieć jako faktyczne wykonywanie konkretnych czynności, działań na gruncie, powodujących dokonanie zamierzonych celów lub osiągnięcie konkretnego rezultatu, związanych z prowadzoną działalnością z wyrokiem WSA w Szczecinie z 12 października 2017 roku (I SA/Sz 670/17) pojęcie to należy rozumieć szeroko, a więc chodzi tu nie tylko o grunt zajęty bezpośrednio pod budynki i budowle związane z działalnością gospodarczą, lecz także wszystkie te grunty, które są funkcjonalnie związane z tą działalnością, choćby tylko służyły, pomagały w jej wykonywaniu. Oznacza to, że takie okoliczności faktyczne jak np.: podjęcie przez właściciela-przedsiębiorcę czynności zmierzających do zmiany przeznaczenia gruntów w planie przestrzennym, prace melioracyjne, wytyczanie drogi, utwardzenie i ogrodzenie terenu, umożliwiające użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem, tj. w działalności gospodarczej, w efekcie doprowadzi do opodatkowania gruntu rolnego podatkiem od nieruchomości w podwyższonej stawce. W rezultacie to sposób faktycznego wykorzystywania sklasyfikowanych jako użytki rolne gruntów decyduje o tym, czy będą one objęte podatkiem rolnym, czy też podatkiem od nieruchomości. Również w wyroku WSA w Gliwicach z 17 stycznia 2018 roku (I SA/Gl 1115/17) możemy przeczytać, że jednoznaczną podstawą do opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntów rolnych będzie fakt ich zajęcia na działalność gospodarczą, czyli rzeczywiste i trwałe wykonywanie na nich czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej. Co więcej, muszą to być czynności wykonywane w sposób trwały i wykluczający prowadzenie innej działalności, w tym przypadku rolnej. Nie mogą to być czynności starszych orzeczeniach możemy jednak dostrzec wskazanie, że nie jest konieczne rzeczywiste i faktycznie wykorzystywanie grunty na potrzeby działalności gospodarczej, ale wystarczające jest już samo posiadanie gruntu przez w wyroku z 14 listopada 2014 roku (II FSK 3049/12) NSA podkreślił, że podstawowym kryterium związku z działalnością gospodarczą jest samo posiadanie danej nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Istotne jest, że związek danej nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej oznacza także związek pośredni, służący prowadzonej działalności i nie może być utożsamiany jedynie z działalnością faktyczną. Tym samym o tym, czy dana nieruchomość pozostaje związana z działalnością gospodarczą, nie przesądza to, czy działalność gospodarcza jest w danym obiekcie rzeczywiście prowadzona, ale to, czy jest w posiadaniu przedsiębiorcy. Przejściowe niewykorzystywanie przez podmiot gospodarczy części nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością kontekście przedstawionych orzeczeń dostrzegamy zatem pewne rozbieżności w interpretacji przypadku zajęcia gruntu rolnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Z jednej strony obserwujemy bowiem stanowisko, zgodnie z którym konieczne jest faktyczne i rzeczywiste zajęcie na potrzeby firmowe, natomiast na drugim biegunie mamy stanowisko, które wskazuje, że już samo posiadanie gruntu przez przedsiębiorcę jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania podatkiem od do kwestii formalnych, należy podkreślić, że zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie. W konsekwencji w przypadku gdy prowadzona jest działalność gospodarcza na gruncie rolnym podatek od nieruchomości powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po takim zajęciu. Jeżeli rozpatrujemy przypadek osoby fizycznej, to ma ona obowiązek złożenia informacji IN-1 w terminie 14 dni od dnia wystąpienia ww. zdarzenia. Na podstawie tej informacji organ podatkowy wyda decyzję w zakresie podatku od przeznaczenia gruntu rolnego z celów rolniczych na cele działalności gospodarczej wiąże się z przejściem z podatku rolnego na podatek od nieruchomości. Obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu zmiany gruntu rolnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej powoduje zmianę obowiązku podatkowego. Właściciel nie opłaca w takim przypadku podatku rolnego, lecz podatek od nieruchomości.PIT. Rozliczenie zakupu i sprzedaży lokalu użytkowego. Osoby fizyczne, które na potrzeby prowadzonej działalności nabywają lokal użytkowy, zwykle zastanawiają się, czy dokonać zakupu jako osoba prywatna, czy jako przedsiębiorca. Inne pytanie brzmi: jakie będą skutki podatkowe związane zewentualnym zbyciem tego lokalu zajakiś czas?Przedstawione przez Panią zagadnienie zakupu i późniejszej sprzedaży nieruchomości należy rozpatrzyć na gruncie podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Fundamentalną zasadą w podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do dokonania odliczenia kwoty podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub z faktur potwierdzających dokonanie sprzedaży. Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do odliczenia przysługuje w sytuacji spełnienia dwóch podstawowych warunków. Po pierwsze odliczenia może dokonać podatnik VAT. Po drugie zaś musi istnieć związek pomiędzy dokonanymi zakupami towarów lub usług, a wykonywaną działalnością gospodarczą. Ponadto podatnik który spełnia powyższe warunki, może dokonać odliczenia wyłącznie na podstawie faktury wystawionej przez sprzedawcę. Jeżeli nawet dana rzecz zostanie zakupiona w celu wykorzystywania jej do działalności gospodarczej, lecz nabycie nastąpi od podmiotu, który nie jest podatnikiem VAT (czyli od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej), to podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanego zakupu. Wynika to bezpośrednio z brzmienia art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, który stanowi, że „nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku”. Niewiele zmieni w tym zakresie zakup nieruchomości do majątku prywatnego, a następnie przekazanie nieruchomości do majątku spółki cywilnej. Należy bowiem zauważyć, że również w tym przypadku brak jest faktury VAT, co równocześnie oznacza brak możliwości odliczenia podatku naliczonego. Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego na etapie zakupu nieruchomości powoduje jednak, ze podatek należny VAT nie wystąpi również w momencie sprzedaży tej nieruchomości. Jak bowiem wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt. 10a ustawy VAT, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W rezultacie zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT jeżeli przy nabyciu nie doszło do odliczenia podatku VAT, to również przy sprzedaży tej nieruchomości nie dojdzie do powstania konieczności zapłaty podatku VAT. W zakresie podatku dochodowego w pierwszej kolejności należy wskazać, że spółka cywilna jest transparentna podatkowo. Oznacza to, że podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy, a nie sama spółka. W rezultacie określenie przychodów i kosztów wspólnika spółki odbywa się w oparciu o wielkość udziału w zysku spółki. Nabycie nieruchomości stanowi koszt podatkowy, o ile nieruchomość będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nabycie nieruchomości nie jest jednak ujmowane jednorazowo w kosztach podatkowych, lecz poprzez dokonane odpisy amortyzacyjne. Zgodnie z art. 22a ustawy PIT „amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy podobnej”. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 PIT „wartość początkową środków trwałych w przypadku ich nabycia ustala się na podstawie ceny ich nabycia”. „Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług” (art. 22g ust. 3ustawy PIT). Zgodnie natomiast z treścią art. 22h ustawy PIT „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji lub zbyto. W rezultacie warunkiem koniecznym dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych”. W kwestii remontu nieruchomości istotne jest ustalenie, czy remont miał miejsce przed czy już po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych. Wydatki na przystosowanie danej rzeczy do wykorzystania na potrzeby działalności (także na remont) poniesione jeszcze przed wpisaniem jej do ewidencji środków trwałych zwiększają wartość początkową tej rzeczy. Potwierdza to wyrok NSA z 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 25/10. Sąd uznał, że „koszty związane z kapitalnym remontem środka trwałego jako wydatki związane z doprowadzeniem tegoż środka do użytku w działalności gospodarczej spółki stanowią koszty związane z zakupem środka trwałego i uzasadniają je do zaliczania do wartości początkowej środka trwałego, a co za tym idzie, do sukcesywnego ich zaliczania do kosztów”. Wydatki na remont podlegają bezpośredniemu ujęciu do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności rozliczania ich w ramach odpisów amortyzacyjnych jeżeli są ponoszone w trakcie eksploatacji środka trwałego, a więc już po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych. W zakresie natomiast sprzedaży nieruchomości należy sięgnąć do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, w myśl którego „przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia: a) środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, b) składników majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, c) spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (chodzi o spółdzielcze prawa do lokali amortyzowane tzw. metoda uproszczoną) – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą”. U przedsiębiorców opodatkowanych według skali podatkowej i podatkiem liniowym opodatkowaniu podlega dochód ze sprzedaży środka trwałego. Z art. 24 ust. 2 ustawy PIT wynika, że dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia nieruchomości będącej środkiem trwałym jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększona o sumę dokonanych od tych środków odpisów amortyzacyjnych. Kosztem uzyskania przychodu, który jest brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu, jest różnica między wartością początkową składnika majątku a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy PIT). Sumę tę wyznaczają zarówno odpisy będące kosztami podatkowymi, jak i ich niestanowiące. Warto w tym miejscu również wskazać, że w przypadku sprzedaży niezamortyzowana wartość nieruchomości podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia r. nr IPPB1/415-131/10-3/MT, gdzie czytamy: „Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:a. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,b. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawczyni zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną wartość Nieruchomości”. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .
Gdy podatnik zamierza wybudować na zakupionym wcześniej gruncie dom z przeznaczeniem na sprzedaż i sprzeda go ze stawką podatku VAT w wysokości 8%, to jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku VAT, może odliczyć podatek naliczony od zakupu samego gruntu, stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy – uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30.04.
Jeśli przy nabyciu samochodu nie przysługiwało ci prawo do odliczenia VAT, przy jego wycofaniu na cele prywatne nie masz obowiązku naliczenia i zapłaty VAT. Kiedy od wycofania środka trwałego trzeba płacić PIT. Przekazanie środka trwałego na cele prywatne nie wywołuje skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych N8vc07b.
